Przebaczenie

Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy. Bóg odpuszcza nam nasze grzechy, chociaż jest wszechpotężny. Mógłby nas ukarać w każdy możliwy sposób. Ale jednak tego nie robi. Przebacza, bo nas kocha. Niewyobrażalną pychą ze strony człowieka byłaby obojętność na wołanie o darowanie winy ze strony bliźniego. Pamiętajmy, że nasza relacja z ludźmi to relacja z Bogiem. Tylko, gdy my przebaczymy, Bóg przebaczy nam. To wszystko nie jest łatwe, ale łatwe może się stać, gdy będziemy wsłuchiwali się w głos Chrystusa i żyli jego nauką. Wtedy wybaczanie nie będzie stanowiło dla nas żadnego problemu.

Przebaczenie nie jest oznaką słabości. Chowając urazę ulegamy złu. Trzymamy w sobie negatywne emocje, które utrudniają nasze życie duchowe i nawiązywanie kontaktów z ludźmi. Niektórym wydaje się, że złość jest źródłem siły potrzebnej do obrony przed ponownym zranieniem. W rzeczywistości to nienawiśćzaślepia człowieka, uniemożliwiając mu właściwe podejście do problemu. Przebaczenie nie może być teżjednorazowym gestem. Jest to proces uzdrowienia, który trwa w nas nieustannie i nigdy się nie kończy. Aby przynosił on owoce, musi być oparty na modlitwie. Nawet gdy nie chcemy przebaczyć, módlmy się chociażby o pragnienie przebaczenia! Przebaczenie należy budować na prawdzie i pamięci. Pamiętajmy o tym w naszym codziennym życiu.